Zasada działania jest prosta: za pomocą dwóch dysz, które dawkują proszek i substancję łączącą (czyli tzw. lepiszcze) do produkcji (czyli "drukowania") wytwarzane są kolejne poziomy produktu, na podstawie modelu, który komputer wysyła w pliku do drukarki 3D.
Największym problemem jest w tej technologii efektywne zespolenie proszku. Biorąc pod uwagę wysokość kosztów, najczęściej jako surowiec stosowany jest gips i jego odmiany, a jako lepiszcze – woda.
